Grafstenen, epitafen, graftombes, herdenkingsmonumenten ... velen doen er alles aan om tot in de eeuwigheid herdacht te worden.

De Mechelse barok beleefde in de 17de en 18de eeuw zijn hoogtepunt dankzij kunstenaars als Lucas Faydherbe, Michiel Vervoort, Artus Quellin de Jonge, Jan Frans Van Geel en nog anderen. Zij werkten mee aan de talloze grafmonumenten die onze historische kerken sieren. Funerair erfgoed in de Sint-Janskerk is prominent aanwezig met onder meer het epitaaf voor kanunnik Huens en de reliekhouders van Sint-Jan de Doper en het Heilig Kruis. En vergeet niet een schietgebedje te doen voor Sint-Christoffel tegen een "onvoorziene dood".

Op weg naar de kathedraal komen we langs de monumenten van de gesneuvelden uit de beide wereldoorlogen en de boerenkrijgers. Bij de opgravingen op het Sint-Romboutskerkhof in 2011 werd het stoffelijk overschot van 39 ( en niet van de officieel 41) gefusilleerde "brigands" teruggevonden. Ook in de kathedraal schittert de Mechelse barok met als hoogtepunt het hoofdaltaar met het schrijn waarin de relieken van de patroonheilige van de stad, Sint-Rombout, worden bewaard. De sobere graven in de crypte onder het hoofdaltaar staan in schril contrast met de soms pompeuze monumenten verspreid over de kathedraal. En stuk voor stuk vertellen die een stukje geschiedenis van de kerk, de stad en de grotere entiteiten waarin Mechelen in de loop der tijden deel uitmaakte.