Tot onze spijt worden dit jaar ook de zomerwandelingen afgelast. Daar we dikwijls meer dan 40 inschrijvingen hadden, zouden we dit moeilijk op een veilige manier kunnen organiseren.
Wij hernemen dus pas op dinsdag 15 september met een lezing op een vaste locatie.
Meer nieuws hierover later.
Daar er vanaf 18 augustus 2020 dakwerken starten in het stadsarchief (en hierdoor de leeszaal op de derde verdieping enkele maanden buiten gebruik zal zijn) zullen wij ook genoodzaakt zijn om de volgende maanden uit te wijken naar een andere locatie.
Voor 15/09 hebben wij gekozen voor Het Predikheren, waar wij ook gemakkelijker de stoelen iets verder uit mekaar zullen kunnen zetten.
Agenda
Herneming activiteiten
Hoe een Mechelse ondernemer als Joodse vluchteling uit Wenen W.O. II overleefde
Naar hun gezamenlijke boek "Wat mijn kleinzoon weten moet".
Na de Kristallnacht was Géorg Kluger als veertienjarige in Wenen op de Rode Kruis-trein naar België gezet, met de belofte dat zijn ouders snel zouden volgen, wat niet gebeurde. De jonge Géorg belandde in een kostschool en moest op z’n eentje als jood de oorlog zien door te komen in bezet gebied. Op basis van een pakket documenten waaronder dagboekfragmenten uit die onzalige tijd, begonnen Karine Huts en Ivo Pauwels een zoektocht langs het traject dat Géorg noodgedwongen aflegde. Het was een ware ontdekkingstocht dat uitmondde in een lijvig boek. Ook het lot van zijn ouders wordt even gevolgd. Hun vlucht naar Palestina eindigde in een lange gevangenschap in een Brits kamp op het eiland Mauritius. Tegelijk ontstaat ook een beeld van de hulp die de joden van de Belgische bevolking kregen, vergemakkelijkt door de nationale sport van het omzeilen van wetten en reglementen, die goed van pas kwam om velen te laten onderduiken. Geen Holocaust dit keer, maar een aangrijpende getuigenis van overleven, in een omgeving van verzet en verraad, eindigend met een happy end. Georges Kluger huwde in 1954 met de Mechelse José Lenie en was na de oorlog vele jaren zaakvoerder van de in Mechelen gevestigde ‘Belgian Tool Company’.
Mechelse fotografen in de 20ste eeuw
In 2017 hield de spreker de fel gesmaakte lezing over de pioniers van de fotografie in Mechelen in de 19de eeuw, zoals Scheffermeyer en Pierre Koekkoek. Nu wordt dit overzicht doorgetrokken naar de 20ste eeuw met namen als Bernabé en Bossut (in de Bruul).
Wat vergeten is Constant Joosen die nochtans als “huisfotograaf” voor kunstcriticus Paul Haesaerts in contact kwam met al de voornaamste kunstenaars als daar waren Ensor, Permeke of Smits. Er was Theo Marivoet die zijn collaboratie moest bekopen met zijn leven. Uiteraard moeten we ook een woordje zeggen over Louis Van Zeir, die 50 jaar als secretaris en voorzitter verbonden was met de Mechelse Fotokring.
Algemene Jaarvergadering en lezing "Drang naar het Oosten. Vlaamse soldaten en kolonisten aan het Oostfront."
Onze volgende activiteit is pas op 1 februari 2020.
De Algemene Jaarvergadering van de kring start om 14.30 uur stipt in het Auditorium van het Cultuurcentrum Mechelen. Na het officiële gedeelte van de vergadering, enkel toegankelijk voor de leden, volgt om 15.00 uur een lezing door Frank Seberechts, waarover hieronder meer.
Drang naar het Oosten. Vlaamse soldaten en kolonisten aan het Oostfront
Ook in Mechelen was de 'drang naar het Oosten' sterk.
Lange tijd nam men aan dat deze vrijwilligers niets te maken hadden met de moorden op burgers, partizanen en Joden in Polen, Oekraïne en Rusland tussen 1939 en 1945. Frank Seberechts toont aan dat het tegendeel waar is: zij zijn wel degelijk betrokken geweest bij oorlogsmisdaden en misdaden tegen de menselijkheid. De soldaten van het Vlaams Legioen wisten dat ze de miljoenenstad Leningrad jarenlang mee uithongerden. Vlamingen in het SS-regiment Westland namen deel aan de moordpartijen en de ‘Holocaust met kogels’ in de Oekraïne. Bewakers van de OT begingen misdaden in het concentratiekamp van Seerappen en moordden vrouwelijke Joodse gevangenen uit tijdens een dodenmars in de winter van 1945 in Oost-Pruisen.
Vlamingen bereidden zich voor om in de veroverde gebieden bedrijven en landbouwkolonies op te richten, om samen met vertegenwoordigers van andere Germaanse volkeren de nieuwe territoria uit te buiten. Ze bekommerden zich daarbij niet het minst om de oorspronkelijke bewoners.
In dagboeken, memoires, brieven, pers en processtukken uit Belgische, Nederlandse, Duitse, Poolse en Russische archieven vertellen daders, getuigen en slachtoffers over de onbekende misdaden van Vlaamse collaborateurs, driekwart eeuw geleden.
Aansluitend biedt de Kring haar leden nog een drankje aan in de cafetaria van het Cultuurcentrum.
In afwachting wenst het bestuur u alvast een fijn en vredevol eindejaar!