De beiaard kende in de loop der eeuwen niet alleen dagen van glorie, maar ook momenten van verval. Dit laatste was zeker zo tijdens de 19de eeuw. Was er niemand die hiertegen ten strijde trok ? Het tij zou keren toen Jef Denyn (1862-1941) in 1887 de fakkel overnam van zijn blind geworden vader Adolphe Denyn. Jef zou een heuse kruistocht beginnen tegen alles wat niet strookte met zijn principes over beiaardinrichting. Voortbouwend op de verwezenlijkingen van zijn vader, maakte hij de beiaardmechaniek tot een coherent geheel. Daardoor kon hij een virtuoze, romantische speelstijl ontwikkelen, wat de beiaard weer als een tijdseigen instrument liet klinken. Jef Denyn startte in 1892 met avondconcerten, een primeur voor de beiaardcultuur. Denyn’s beiaardspel maakte een diepe indruk op het publiek en op zijn collega-beiaardiers en zeer snel werd op hem een beroep gedaan om op vele torens de beiaarden beter bespeelbaar te maken. Hij lanceerde een nieuwe visie en het meest typische instrument van de Lage Landen kreeg weer toekomstperspectief. Hierbij werd hij niet alleen gesteund door de andere beiaardiers. Ook de culturele wereld in Vlaanderen kon Denyn en zijn beiaard gebruiken in de strijd tegen de verfransing.

Spreker Koen Cosaert (°Kortrijk, 1963) is licentiaat in de musicologie. Hij behaalde het laureaatsdiploma van de Koninklijke Beiaardschool ‘Jef Denyn’ te Mechelen, waarvan hij sinds 1987 docent beiaardspel, campanologie en harmonie en sedert 2010 directeur is. In Kortrijk, Izegem, Harelbeke en Roeselare is hij actief als stadsbeiaardier. In die laatste stad ontving hij recent de Cultuurtrofee als ambassadeur van de beiaardkunst.